My, czyn i słowo.

Ogromny ból brzucha, jakieś dziwne zawroty głowy. Masakra jednym słowem. 

W domu istny szpital. Wszyscy chorują - w większym, bądź mniejszym stopniu. Zwariować można...

... podobno oczy są zwierciadłem duszy. 

It's true?

Jakiś czas temu - z dostawą nowych książek do przeczytania - wpadła O. Także na brak nudy narzekać nie będę mogła przez najbliższy tydzień. W sumie zaczęłam właśnie "Ocean miłości" Sparksa, który od początku przypadł mi do gustu. Tkwię w nim i pragnę każdego rozdziału osiem razy mocniej od poprzedniego.

Myślę, że dzisiejszy wieczór i noc spędzę w towarzystwie Nicholasa.

Dziwne rzeczy się dzieją. Jakieś rozstroje emocjonalnie, huśtawki... Od potwornej niechęci podniesienia się z łóżka, poprzez nudę, która towarzyszyła mi cały dzień - po bardzo dobry humor po odwiedzinach O. Noc będzie piękna. Musi być.

Tęsknię. Cholernie.

Szanse powodzenia moich założeń są tak małe, że prawie ich nie ma. Od zawsze mówię, że chcieć, to móc. Naprawdę. Ostatnio jednak zwątpiłam w to bardzo. Wiele kwestii nie ułożyło się w sposób, jaki pragnęłam. Aczkolwiek mnóstwo rzeczy sprawiło mi niesamowitą niespodziankę. Gdyby tak cofnąć się o te "X-miesięcy" ... zrobiłabym wszystko, jak należy. 

Dziś przeszłam samą siebie. Uwolniłam się od tego człowieka raz na zawsze. Uff. Jestem z siebie dumna. Tak dobrze nie czułam się dawno. Apogeum szczęścia jeszcze przede mną - ale mam nadzieję, że nie będę musiała długo czekać. Wręcz przeciwne. Stanie się to lada dzień.

"Wiedz jedno - jeśli 'my' ... to wspólnie.

Oddam Ci wszystko, długów żadnych nie masz u mnie..."