Nieczysto.

Boże, jaka jestem zmęczona... 

Wróciłam do domu ze szkoły. Zajrzałam na fejsa, pocztę, gadu i wszystkie inne bzdetki. Wyłączyłam laptopa i ruszyłam do salonu, ażeby ciut zaczerpnąć informacji ze świata. W telewizji nie było nic, wobec czego włączyłam cokolwiek. Zasnęłam. I w sumie dopiero się obudziłam. Jestem padnięta.

Dziś temat, który w jakiś sposób razi mnie - i myślę, że nie tylko mnie. Uważam, że wiele osób spotyka ludzi, którzy - aby osiągnąć cel - łapią się wszystkich dostępnych środków. A zapytane o ich wiedzę, nie są w stanie wydukać nic. Często jest tak, że staramy się zdobyć wymarzony szczyt, osiągnąć pewne apogeum swoich możliwości, a że jest ciężko - "ułatwiamy sobie" to wyzwanie, robiąc dobrą minę do złej gry. Czy takie postępowanie jest w porządku? Jeden może poświęcać wiele czasu, w celu dążenia do perfekcji. Drugi - ułatwi sobie życie, grając nieczysto. Dajmy na to prosty, szkolny przykład:

Pan Igrek - systematycznie uczy się, zgłasza, udziela. 

Pan Zet - większość osiągnięć zawdzięcza "pomocom naukowym" (ściągom), swoim podejściem do nauczycieli, tym, że udziela się tylko w wybranych kwestiach i w takim czasie, kiedy naprawdę może uzyskać wiele korzyści. 

Wobec tego... sami sobie odpowiedzcie, czy jesteście "Panem Igrekiem" czy "Panem Zet". A może "Panem Iks", który jest tak pomiędzy nimi... ściąga, gdy musi i tylko na przedmiotach, z których sobie nie radzi i miałby trudności z ich pozytywnym zaliczeniem?

A ten temat jakoś tak mnie ruszył, po przeczytaniu jakiegoś internetowego artykułu - bodajże - o równości osiągnięć, wobec wiedzy. Nie mogę znaleźć tego w historii, ale jak znajdę, podeślę. Naprawdę ciekawy ... i w sumie irytujący artykuł, bo pokazuje, jak wiele osób "udaje inteligentnych". 

Zapraszam do komentowania. Wchodzi was tu tak wiele, a komentarzy brak. Także do dzieła!

Pozdrawiam.

PS. Ćwiczymy, he he ;)