Wracam znów do Ciebie...

Dziwnie mi z faktem, że teoretycznie mam wiele wolnego czasu, a kompletnie nie mam pojęcia, jak go spożytkować. Ferie feriami. Przeraża mnie wizja przyszłości.


Jeśli chodzi o studniówkę, to było pięknie, cudownie, najlepiej. Przetańczyliśmy "prawie" całą noc ... i dzień. :)) Nic dodać, nic ująć. Trochę pstryków z imprezy:

fot. Grzesiek Kowalczyk

 

Wielkimi krokami zbliża się koniec ferii. Jeśli chodzi o moje "dokończone" postanowienia, to przeczytałam książki do prezentacji maturalnej. Jeśli chodzi o te niespełnione - jest ich o wiele, wiele więcej. Biorę się w garść i działam od poniedziałku. Teraz odpoczynek przed wyczerpującym tygodniem...

ZNIKAM.

Umieram. Fizycznie i psychicznie umieram. Tracę pewnego rodzaju grunt, stabilność. Jest mi z tym cholernie źle, że nie umiem przystosować do sytuacji podbramkowej, w jakiej się znajduję. Trochę przesadzam, wiem. Najgorsze w tej chwili nie jest moje złe samopoczucie, a raczej... stanowisko osób trzecich, bardziej zaangażowanych w tej kwestii. "Poukładam się... kawałek po kawałeczku..."

Kosmos na Ziemi. Niemożliwe? A jednak...

Tęsknię, bo  ja wiem, jak z Tobą jest.

Czuć Twój zapach skóry, w sercu ogień, w oczach chmury...

Pół za nami. A przed nami całe życie...