Tak wiele miłości.

Ostatnio bardzo rzadko można mnie tu spotkać. Wynika to z ewidentnego braku czasu na cokolwiek. I zostanie tak przynajmniej jeszcze na trochę. To odpowiedni moment, by wziąć się w garść...

Jutro 'święto' - kolejne, tak bardzo znienawidzone przeze mnie. Powód jest jeden - nie lubię sztuczności. Wszelkiego rodzaju miłe zachowania, lecz nieszczerze, przyprawiają mnie (dosłownie!) o mdłości. Fajnie, jeśli ktoś jest uprzejmy z charakteru, niefajnie - gdy udaje uprzejmego z wyboru. Ot różnica. Całkiem miło jest, gdy spotykają nas tego dnia niespodzianki. Każdy uśmiech, który wywołujesz na twarzy innej osoby - gwarantuje podwójną radością dla ciebie! Także tego, walentynki.

PS. Lubi się niespodzianki. Baaaaardzo się lubi ;-).

Jeśli chodzi o moje walentynki, to raczej bez fajerwerków. Od czasu, kiedy tkwię w takim dziwnym punkcie, nic się nie zmienia. No może oprócz mojego humoru, który teraz w pewnym stopniu uzyskał równowagę i raczej staram się, by tak zostało. Bardzo dobrze mi z faktem, że nie wkurzam się co pięć minut, nie płaczę co dziesięć i nie śmieję do bólu brzucha - co pół godziny. Bardzo, bardzo mi dobrze. Fajnie jest, gdy jedna osoba wywołuje u ciebie taki pozytywny przypływ emocji. Tak...

Mijamy się i chyba nam to służy. Każdy kolejny uśmiech jest jak... jak... jak co? Jak energetyczny kopniak na resztę dnia? - To raczej za mało powiedziane. Raczej jak... kolejna czekolada dla łasucha. Uzależnia, ale też przynosi niesamowitą frajdę i poprawia humor. 

Uwielbiam Cię.

"Zazwyczaj to zaczyna się przypadkiem, patrzysz na mnie

jakoś ukradkiem i nieznacznie - nic nie znaczysz dla mnie

jeszcze. Choć mieszkamy w jednym mieście to

wcale się nie znamy, przedstawiają nas znajomi wreszcie..."

"[...]Rozmawiamy rzadziej, częściej to milczenie.

Wreszcie krzyczysz coś o niczym, co naprawdę ma znaczenie..."